Linekraft - 33 Purgatories

 Industrial παλαιας κοπης απο Ιαπωνια μερια, με πληρη περιφρονηση προς τις τεχνολογικες εξελιξεις των τελευταιων 35 ετων. Για τον Masahiko Okubo, ο χρονος σταματησε επισημα τη μερα που ακουσε για πρωτη φορα SPK, γι' αυτο και το 33 Purgatories διαθετει τη στοφα ενος obscurity του τοτε. Ειδικα κατασκευασμενο για τους εκατομμυρια fans των White Hospital, του Grim και του κακου συναπαντηματος τους. 

 Masahiko Okubo was born 35 years too late, cause 33 Purgatories sounds exactly like the tape you would buy from a nasty xeroxed mailorder catalogue and then pray to Santa Postal Service for two months straight. Linekraft excels in the forgotten art of old school industrial, taking cues from Grim and Dissecting Table with a slight detour towards the rhythmic end of Greater Than One, on the almost danceable Mutant Embryo. Nowadays this sound is almost extinct, so 33 Purgatories is a thing to cherish. 

33 Purgatories CS (Zaetraom - 2018)

John Duncan - Riot

 Με αφετηριακη επισημανση την σημαντικοτητα του Riot στην εξελιξη του αμερικανικου και ιαπωνικου noise καθως και την τιμη μιας original κοπιας, ηταν φυσικο και επομενο να ουρλιαζω κατω απο την πανσεληνο οταν ανακοινωθηκε η επανακυκλοφορια του. Καπου αναμεσα απο τα ψιλα γραμματα του δελτιου τυπου, αναφεροταν πως ο John Duncan επαναηχογραφησε τμηματα του δισκου επειδη δεν ηταν ικανοποιημενος με το αρχικο mix. Η αληθεια ειναι πως δεν καταλαβα καποια ουσιαστικη διαφορα απο το mp3 του soulseek, αλλα αυτο δεν μας ενδιαφερει. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.
 Το ομοτιτλο κομματι καλυπτει ολοκληρη την επιφανεια της πρωτης πλευρας με στατικο θορυβο και βραχεα κυματα, που μαζι με το σκατιδι των ραδιοφωνικων εμπομπων και των σηματων μορς που πεταγονται απο το πουθενα, οδηγειται προς το παιξιμο μεχρι να σιχαθω την ωρα και τη στιγμη. Για τη δευτερη πλευρα δεν εχω να πω πολλα, δεν τα καταλαβαινω εγω αυτα. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.

 Ideal Recordings provides us a huge public service by reissuing Riot, one of the very first examples of pure Noise assault. After his self-imposed exile on Japan back in 1984, John Duncan envisioned this record as an unbearable piece of music, a deliberate attack on the listener, but despite his effort to make something that ugly, Riot ironically became a key ingredient in the evolution of Japanoise as we know it. Behind the wall of static and shortwave randomness, you can trace a rich tapestry of metallic textures and a keen sense of physicality. The Black Sabbath sample is just a bonus.

Riot LP (Ideal Recordings - 2018)

H.Ö.H - Palava Kuljettaja

 Μυστηριωδες φινλανδικο project με αρκετες κασετες στο βιογραφικο του, τοποθετημενες μεθοδικα μεσα στην τρεχουσα δεκαετια, ετσι ωστε να διατηρηθει η ανωνυμια του. Το Palava Kuljettaja εκμεταλλευεται τη συμβιβασμενη πιστοτητα της μαγνητικης ταινιας σε σημειο που ο ακροατης δυσκολευεται να ξεχωρισει το εργο απο το μεσο, με πρωτη και κυρια αναφορα το Oxide του Chop Shop, χωρις τις μηχανορραφιες. Ενω τα εξι ατιτλα κομματια του album αποτελουνται μονο απο υποτυπωδεις λουπες και βραχεα κυματα, στο συνολο της δουλειας ενυπαρχει μια Filth & Violence συνιστωσα που αδυνατω να καταδειξω. Ισως να φταιει η τιποτενια xerox εξωφυλλαρα, μπορει και η ιδια η καταγωγη του project, ακομα και η προσφατη συλλογη στη Freak Animal. Παντως θα συνεχισω την ερευνα, με την κασετα στο auto reverse.

 Raw tape music made in the most unsophisticated way. H.Ö.H bypasses any "artistic" associations that usually plague these jams with boring concepts and goes straight into the texture of the ferric tape. Most of the time Palava Kuljettaja is drenched in shortwave signals, but the rudimentary loops and their abrupt stops are the stars of the show. In a different setting, I would be saying that the whole thing sounds like a Conet Project remix by William Burroughs, but Finns do it better anyway.  

Palava Kuljettaja CS (Self Released - 2017)

Wolf Eyes - Undertow / Right In Front Of You

 O Kiwiknorr τα λεει εδω πολυ καλυτερα απ' οσο θα μπορουσα εγω, οποτε το μονο που συμπληρωνω ειναι PSYJAZZ AF.

 It ain't easy to be a Wolf Eyes fan. You have to be there 24/7, tracking the numerous releases of an ever-expanding discography of a band, which is in a middle of a constant flux of ideas and influences. But it's fun AF. The squad plays a grim mutation of industrial, dub and electronics, while their internet personas are all over the place, with a humour that would make El Duderino laugh out loud. If you can't come in terms with this contradiction, well, you're missing the point. And the fun.
 So even though Undertow and its sibling, Right In Front Of You is damp and reeks of rotten smell, (something like Stare Case playing at the same time with Regression), you can't help but have fun with it, a four-letter word among the scene. I can't find a bigger compliment than this.

Undertow CD/LP (Lower Floor Music - 2017)
Right In Front Of You CD (Lower Floor Music - 2017)

Skullflower - The Black Iron That Has Fell From The Stars, To Dwell Within (Bear It Or Be It)

 Επι 48.000 χρονια, ο Matthew Bower εξακολουθει να εκπληρωνει τις υποσχεσεις του Sister Ray για το τι θα μπορουσε να συμβει στη μουσικη αν οι επομενες γενιες δεν εκλειναν το στερεοφωνικο στα τρια πρωτα λεπτα του. Αυτη η μονομανια τον εχει οδηγησει σε ενα ψυχεδελικο αγυριστο που συνεχιζεται απο δισκο σε δισκο, ακομα απο project σε project. Κατα καποιο τροπο he's searching for his mainline. Μακαρι να μην τη βρει ποτε.
 Η περιγραφη του Black Iron δεν διαφερει πολυ απο την περιγραφη ενος οποιου album των Skullflower της τελευταιας δεκαετιας, οχι ακριβως επειδη η μπαντα δεν εξελιχθηκε με μια εντελως δικη της λογικη, αλλα επειδη τα καταλληλα κοσμητικα επιθετα χρησιμοποιουνται σε καθε δισκο τους. Ομως αυτη τη φορα ισως χρειαστει να χρησιμοποιηθει και το "ευδιακριτο", αναμεσα στο "χαοτικο", "σατανικο" και "αποκρυφιστικο" που τυχον θα διαβασετε, επειδη υπαρχει μια διαυγεια που ελειπε απο προηγουμενες δουλειες τους. I said, he couldn't hit it sideways.

 Τhe art of Skullflower is a demanding one, even if you have been submerged in their noise in the past. They still can summon the Old Ones, by simply doing what they do best for so many years. Tearing you a new one. But they need your full attention to unravel their intricacies, not unlike the expressionist painting that adorns the cover of their latest masterpiece.
 So if you want the most out of The Black Iron, to feel its impetus, I suggest a distraction-free environment, a clouded mind and a pair of headphones as the least sacrifice in their unholy temple. Bear It Or Be It.

The Black Iron That Has Fell From The Stars LP (Nashazphone - 2017)

Hermann Nitsch - 25. Aktion

  Συνολικα, το εργο του Hermann Nitsch ειναι το απολυτο Corrupted Delight, ενας multimedia οργασμος ολων των συνιστωσων που καταληγουν εδω μεσα, επομενως υποδεχομαστε το 25. Aktion μετα βαιων και κλαδων.
 Οι συνθεσεις του 78χρονου Αυστριακου εχουν μια εορταστικη αυρα, παρα η μαλλον, εξαιτιας του αιματος που τις πασαλειβει. Γιορταζουν την επιστροφη στην ενστικτωση εκφραση, τη νικη της σαρκας και την ταυτοχρονη θνητοτητα της, οποτε ακουμε δυνατα, κατα προτιμηση κανιβαλιζοντας τον εαυτο μας.

Y.Γ. Τονους απο ωμες καρδουλες στη Mollycious για το δωρο της.

25. Aktion LP (Cien Fuegos - 2016)

Duerf - Western Rituals

 Συμφωνα με το δελτιο τυπου της Coherent States, το Western Rituals ειναι αποτελεσμα ενος εννιαετους οργασμου στο κεφαλι του Duerf, του αινιγματικου καλλιτεχνη πισω απο αυτο το εξαιρετικο ντεμπουτο, το οποιο παρακολουθει την επιδραση του δυτικου πολιτισμου πανω στην ανθρωπινη πανιδα του.
 Το album τοποθετει τον ακροατη σε ενα αχανες αλλα κλειστοφοβικο περιβαλλον μεταβιομηχανικης προελευσης, που εχει ενορχηστρωθει απο στρωματα βομβων, επιτοπιων ηχογραφησεων και αγνωστης προελευσης θορυβων. Οσο προχωρουσα στα ενδοτερα του δισκου, αναγνωριζα ολο και περισσοτερο τη ψυχογεωγραφια του Western Rituals -που στα αυτια μου τουλαχιστον- μοιραζεται ισοποσα μεταξυ Ηal Hutchinson, Niellerade Fallibilithorstar, Organum (επι Vacant Lights) και μια ιδεα απο Inade, με τον Ballard να ανασαινει απειλητικα στο σβερκο του ολου εγχειρηματος. Ηδη μεσα στα καλυτερα της χρονιας.

Υ.Γ. Οσοι δεν προλαβατε το Western Rituals, εχετε την ευκαιρια να διορθωσετε το λαθος σας με το repress που θα κυκλοφορησει οσονουπω. Μεχρι τοτε σπαμαρετε το refresh στη σελιδα της Coherent States.
  

Western Rituals CD-R (Coherent States - 2016)

Olivier Di Placido & Crank Sturgeon - Twice Heathen Scent

  Σε περιπτωση που το ονομα του Crank Sturgeon δε σας λεει κατι, καλο θα ηταν να κανετε πρωτα μια γρηγορη αναζητηση στις φωτογραφιες του google και μετα να τσακιστειτε να ακουσετε αυτο. Προκειται για μια εξαιρετικα ιδιαζουσα περιπτωση ηλεκτρακουστικου αυτοσχεδιασμου σπιτικης προελευσης που εχει πεταξει το savoir vivre απο το μπαλκονι. 

 Απο την αλλη ειστε δικαιολογημενοι αν δεν εχετε πετυχει καπου το ονομα του Olivier Di Placido, εφοσον οι εμφανισεις του ειναι περιορισμενες. Ανηκει στη συνομοταξια των Donald Miller, Bruce Russell, Peter Kolovos και ολων των υπολοιπων κιθαριστων που ακουγονται σαν οτιδηποτε αλλο εκτος απο κιθαριστες. Οχι, δεν ειχα ιδεα ουτε εγω, αλλα θα διορθωσω αμεσα το λαθος μου με το να σας παραπεμψω στο εκπληκτικο Twice Heathen Scent που κυκλοφορησε πριν μια εβδομαδα απο τη Coherent States. 

 Για να καταλαβαινομαστε, η κασετα αποτελει την υπερατλαντικη συνεργασια των δυο τυπαδων. Με τη πρωτη ακροαση ξαφνιαστηκα απο την υπερκινητικοτητα του υλικου που ρολαρει συνεχως, χαρη στο συνεκτικοτατο editing που μοιραζει χαστουκια. Δε καταλαβαινω ποιος κανει τι, παντως αναγνωριζω καποια πολυ μακρινη συγγενεια με Prick Decay. Με φουλ ζουμαρισμα, μπορει και να βρουμε στοιχεια απο Voice Crack, αλλα με περαιτερω ωμο, ανοθευτο, καυλωμενο, ασαλιωτο, μπουκωμενο, υπεροχο ΘΟΡΥΒΟ. Παντα τετοια. 

Twice Heathen Scent CS (Coherent States - 2016)

Ashtray Navigations - Glasgow

 Το τελευταιο καιρο ψαχνω τροπους για να πουλησω τη ψυχη μου. Εδω και 37 χρονια εχει αποδειχθει ψιλοαχρηστη, κανει μια δουλεια που θα μπορουσα καλλιστα να κανω και μονος, χωρις τις υποχρεωσεις που οφειλω να εχω απεναντι σε μια αφηρημενη εννοια. Δυστυχως οι τροποι αγοραπωλησιας που ανακαλυψα ειναι ελαφρως ψιλικατζιδικοι, οι οροι ανταλλαγης δε προσφερουν στο ελαχιστο αυτα που ζηταω, οποτε προς το παρον συνεχιζω να σκαλιζω. Θελω να πουλησω, οχι να ξεπουληθω.

 Η παραπανω υπαρξιακη κρισαρα ηρεμει αυτοματα οταν πιανω στα χερια μου το Glasgow των Ashtray Navigations, ενα εκπληκτικης αισθητικης lathe-cut εφταιντσο της νεοσυστατης Coherent States. Η επιφοιτηση σκαει εις διπλουν. Εκτος απο το μουσικο μερος, το οποιο ουσιαστικα ειναι μια δυσοιωνη post-industrial raga που βραζει μυαλα και βουλωνει τις οποιες μαλακισμενες σκεψεις με τη καταλληλη ενταση, ειδα μεσω των πολυαγαπημενων παιδιων του label πως δε χρειαζεται να ξεπουλησεις τιποτα σε κανεναν. Μπορεις ομως να διοχετευσεις καυλα και ενεργεια πανω σε μια εξαιρετικα περιορισμενης κυκλοφοριας φετα πολυανθρακικου πλαστικου και να χαραξεις πανω της ενα μεγαλο μερος της ψυχης σου. Και αληθεια σας λεω, ακουγεται τελεια. Buy now or regret later ρε καργιολη. 

Glasgow 7" (Coherent States - 2015)

Gnaw Their Tongues - Abyss Of Longing Throats

 Για τον Ολλανδο Mories, η ανθρωποτητα εχει ξεπερασει κατα πολυ την ημερομηνια ληξης της και πλεον αυτοκανιβαλιζεται για να συντηρηθει. Καμμια εκπληξη μεχρι εδω, οι μισοι ανθρωποι που ξερω μοιραζονται τις ιδιες πεποιθησεις, με η χωρις σοβαροτητα. Απο τη στιγμη ομως που αυτες οι πεποιθησεις αισθητικοποιουνται, ας φροντισουν να ειναι το ιδιο νοσηρες με το μιασμα του Gnaw Their Tongues. 

 Αν και ο ηχος του Abyss Of Longing Throats ειναι ελαφρως καθαροτερος -και εν τελει κολακευει το τελικο αποτελεσμα-  το project διατηρει αγερωχα τις ανθρωποαπωθητικες ιδιοτητες του, με ολα τα κομφορ των εσχατολογικων αναφορων, των αδιακοπων samples ταινιων τρομου και της βαθυτατης πατιλας των προηγουμενων δισκων. Ομως αυτο που με εξεπληξε πραγματικα ειναι το πως το album με εβαλε στο κλιμα του, παρα τη τρεχουσα αδιαφορια μου για τη μουσικη. Γι' αυτο και μονο, ενιωσα την αναγκη να το ποσταρω εδω, ασχετα και αν αυριο μου τη βαρεσει και δε θελω να ξανακουσω τιποτα στη ζωη μου. Τωρα οσον αφορα τους επιδοξους μηδενιστες μισανθρωπους του σκοτους που παιζουν τριγυρω, θα τους συμβουλευα να κανουν μια ακροαση επειδη μεχρι τωρα το μονο που καταφερνουν ειναι να θυμιζουν τη Σοραγια Μοντενεγκρο.

 File Under: Γαμωπαναγιο εμεσμα απειρου καλλους. 

Abyss Of Longing Throats CD (Crucial Blast - 2015)

Esplendor Geométrico + Hijokaidan - E.G.Kaidan

 Θελω να γνωρισω αυτη τη στιγμη το τυπο που συνελαβε την ιδεα του E.G.Kaidan. Αυτον που μετα απο πολλες ωρες σκεψης, πεταξε την ιδεα στο τραπεζι και οι αλλοι συμφωνησαν. Θελω να του σφιξω το χερι για το παραναλωμα που συμβαινει τωρα στο σπιτι μου.

 Στη πραγματικοτητα ομως, το cd δεν ακουγεται. Με το να βαζεις τη Junko να λυσσαει μεσα σε ενα αυστηρα συγκεκριμενο βιομηχανικο πλαισιο η να χαωνεις τη μετρονομια των Geometrico δε καταφερνεις και πολλα. Στη πρωτη περιπτωση μειωνεις το εφε της προσκρουσης και στη δευτερη χανεις μια πολυ καλη ευκαιρια να κοπανηθεις. Δε προκειται να το ξανακουσω συντομα, αλλα του απονειμω με ολο μου το σεβασμο το βραβειο ΔΕΝΑΚΟΥΓΟΜΑΙ 2015. 

E.G.Kaidan CD (Alchemy Records / Geometrik / Suezan Studio -2015)

Billy Bao - Dialectics Of Shit

  Το blogger με ενημερωνει πως προσπαθω να γραψω κατι για το Dialectics Of Shit απο τις 4 Φεβρουαριου -του τρεχοντος ετους- επειδη οι κλασσικες παπατζες μου γραφονται και κυριως σβηνονται κατα βουληση, αναλογα τη διαθεση, ευτυχως χωρις να δημοσιευονται. Σημερα λοιπον αποφασισα πως δεν υπαρχει πλεον λογος κωλυσιεργιας, τα πραγματα ειναι καπως στη θεση τους και πως πρεπει να γραψω ενα προλογο για το ποσο γρηγορα εξαντληθηκε η διαλεκτικη μεταξυ του punk και των ιδρυτων του. Χοντρικα οι συντεταγμενες παιζουν μεταξυ Wire και PIL, με τους μεν να αλλαζουν τις συνηθειες του μεσα σε φιλικο κλιμα και τους δε να του γαμανε επιδεικτικα τη μανα και το σοι. Απο κει και περα η κατασταση ειναι τραγικη, τα σεμιναρια των παραπανω δεν ειχαν τρελες παρουσιες, με κανα-δυο σημαντικοτατες εξαιρεσεις, οποτε νεκροφιλιες-ρετροκοπροφιλιες και teenage kicks απο σαρανταρηδες. Κατανοω πως αυτο που λεω εξαπτει τα πνευματα, αλλα ποτε δε γουσταρα τις ιερες αγελαδες, ποσο μαλλον οταν ειναι νεκρες.
 Συν τοις αλλοις πρεπει να λαβετε σοβαρα υποψη σας και την αναξιοπιστια του υπογραφοντα. Δεν ειχα ποτε punk κυρος, δε ξερω καν τι ειναι αυτο. Τι περιμενατε απο εναν ανθρωπο που μολις τωρα αναφερθηκε στον εαυτο του χρησιμοποιωντας τριτο προσωπο. Τουλαχιστον ο Mattin επινοησε τη περσονα του Billy Bao για να κανει σοβαροτατη κριτικη στη ταυτοτητα, στη κατοχη των πνευματικων δικαιωματων, στην ατιμη τη κενωνια και φυσικα στη (ιδια του τη) μουσικη. Γραμμενο ακουγεται πολυπλοκο αλλα στη πραγματικοτητα ειναι ενας μετα-Brainbombs meets Milan Knizak χαμος με οσα post-production κολπα χρειαζονται για να σας κανουν να σηκωθειτε να τσεκαρετε το κατα ποσο ειναι corrupted τα mp3 που κατεβασατε . Παρα πολυ.

Dialectics Of Shit LP (Parts Unknown Records - 2008)

Deterge ‎- Substrate Catalyzation

Δε γνωρίζω αν η Strange Rules θα γίνει η Hospital Productions της Ευρώπης, αλλά σε επίπεδο επιληπτικού βομβαρδισμού με κασσέτες την έχει ήδη νικήσει κατά κράτος τελευταία, καλωσορίζοντας την πρώτη εκατοστάδα ετικετών της μέσα σε τέσσερα χρόνια λειτουργίας. Σε μια φάση μάλιστα είχε βάλει στο παλιό site ένα υποτυπώδες digital store, δίνοντας ευκαιρία απόκτησης ψηφιακής μορφής των -πάντα- εξαντλημένων τίτλων της. Έχω μια ασθένεια, δεν την έχω μόνο εγώ αλλά τελοσπάντων υπάρχει, και συνίσταται στην ενδελεχή εξερεύνηση όλων ανελλιπώς των τίτλων μιας εταιρίας αν μου κάνει έντονη εντύπωση έστω και μία κυκλοφορία της. O ιδιοκτήτης Zen Zsigo ονόμασε ένα project Cremation Lily και αυτομάτως η ανάγκη γεννήθηκε: θα ψάξουμε όλη τη Strange Rules, και ανάμεσα στους αγνώστους RVH, Purple Light, Royal Tropical Institute, Venus Receiver, Domestic Belt Flagellation (γαμώ τα ονόματα), Lunar Castration και άλλους εκατό νοματαίους που πρόκειται πιθανώς για τον ίδιο άνθρωπο, βρίσκουμε και παλαιότερους γνώριμους. Τον Jim Haras. Που το δικό του καλλιτεχνικό όχημα λέγεται Deterge. Μου αρέσει η φράση "καλλιτεχνικό όχημα".

Οι Deterge, μαζί ίσως με τους Skin Graft, τον John Mannion και δεκαπέντε άλλους, είναι για μένα το σήμα κατατεθεν της νέας αμερικάνικης ακραίας σκηνής των '10s (twenty-tens, αν και προτιμώ tenners ή tennies) που άκουσε πάρα πολύ το όλο αμερικάνικο ακραίο εξπεριμεντάλε του Emil Beaulieau, των Macronympha (πριν τα σπάσουν μεταξύ τους), των Taint, του Crank Sturgeon, το διάνθισε με τα αντίστοιχα 00's όργια των Wolf Eyes, Yellow Swans, το έδωσε για έγκριση στον Wiese και ήρθε να κατακτήσει την επόμενη γενιά. Με μια ταυτόχρονη σεμνή αγάπη στο power electronics (χωρίς τα φωνητικά να είναι αντιαθλητικά πολύ μπροστά), με ελαφριά ψυχεδελική εσάνς και γλυκό φλερτ σε πιο HNW ρομάντσα.

Κοινώς, είκοσι λεπτά αγνής υστερίας, πόσα πολλά πράγματα μπορούμε να κάνουμε σε είκοσι λεπτά;

Substrate Catalyzation CS (Strange Rules - 2012)

Skullflower - Draconis

 Θα μπορουσα να ακουω μονο Skullflower για το υπολοιπο της ζωης μου χωρις κανενα απολυτως προβλημα, αρκει ο Matthew Bower να συνεχισει να ηχογραφει τις κουτουλιες που ριχνει στις πυλες της αντιληψης. Καποιες φορες τσεκαρε τι τρεχει μεσα απο τη κλειδαροτρυπα (Taste The Blood Of The Deceiver), καποιες αλλες εκανε οργανωμενο ντου (Fucked On A Pile Of Corpses, Malediction) ενω σε συγκεκριμενες στιγμες του Circulus Vitiosus Deus καταφερε να εκφερει το ανειπωτο της αλλης πλευρας. Παντως το νοημα ειναι ενα. Η μουσικη του Bower ειναι γεματη απο δυνατοτητες και υποσχεσεις για το τι μπορει να συμβει με μια στοιβα απο ενισχυτες που αδυνατει να αποδοσει στο 100% το οραμα του καλλιτεχνη. Και αυτο το λογο αγαπαω τους Skullflower.
 To Draconis πρεπει να ειναι η πιο prog στιγμη του group, απο την αποψη της πολυσυλλεκτικοτητας του. Για καθε κομματι που θυμιζει κατι απο το προσφατο παρελθον της μπαντας, εχουμε το γλυκοπικρο χαος του Sunset Dreams και για καθε track που χρωσταει την υπαρξη του στο Metal Machine Music, παιρνουμε τη ψυχεδελικη καταθεση του Dakshinikalika, του πιο ομορφου (και δυστυχως μοναδικου) ντουετου τουρμπινας-αρπας που εχω ακουσει ποτε. Θεωρηστε το Draconis αναγκαιο, τουλαχιστον μεχρι να βγει ο επομενος δισκος. 

Draconis 2xCD (Cold Spring - 2014)

Wold - Postsocial

 Δυσκολη περιπτωση το Postsocial. Δε κατατασσεται καπου, δεν ακουγεται ευκολα, δε θελει να κανει τη ζωη μας ομορφοτερη, δεν εχει υποκρισιες πως ειναι κατι αλλο απο αυτο που ειναι. Ενα κακασχημο αφηρημενο πραμα που δε κοτσαρει προσημα και υποτιθεμενα concepts για να εξηγηθει.
 Σε περιπτωση που το ακουσετε να ξερετε πως δε θα σας αρεσει. Αλλα αυτη ειναι και η αποστολη του. Καθε φορα που καποιος σταματαει ξενερωμενος αποτομα το album στα πρωτα δευτερολεπτα του, οι Wold χαιρονται, οποτε με καποιους προχειρους υπολογισμους μου, το group πρεπει να ειναι οι πιο ευτυχισμενοι ανθρωποι του ηλιακου συστηματος. Αν ομως του δωσετε λιγο χρονο, οχι μονο θα ανακαλυψετε μια δισκαρα που αποδομει το black metal με την επιτυχια των Skullflower και των Abruptum, αλλα θα κανετε και τους Wold να σκεφτονται σοβαρα την αυτοκτονια. Το χρωστατε στους υπολοιπους.

Postsocial CD/LP (Profound Lore / The Death Of Rave - 2014)