S.P.K. - Dokument III0 1979

 Στο ακουσμα του ακρωνυμιου S.P.K., θα μνημονευουμε στους αιωνες των αιωνων το ζενιθ του Leichenschrei και αναγκαστικα τις ζειμπεκιες του Machine Age Voodoo, ομως τεινουμε να ξεχναμε πως στα τρια πρωτα ακριβοθωρητα εφταρια της, η μπαντα επαιξε ατοφιο ηλεκτρονικο μπαχαλοπανκ.
 Ετσι, το Dokument III0 1979 συλλεγει τα Factory, No More και Mecano για να μας θυμησει πως κατω απο τον βιομηχανικο εξωσκελετο τους, οι SPK εκρυβαν καλα μια pop ταση, την οποια θα τραβηξουν απ' τα μαλλια τα μεθεπομενα χρονια. Παντως παρα την ηλικια του, το Slogun εξακολουθει να ακουγεται διαλυμενο. Και πολυ εθιστικο.

Slogun

Kill kill kill for inner peace

Bomb bomb bomb for mental health

Therapy through violence

Working circle explosives

SPK SPK SPK SPK SPK SPK SPK

Dokument III0 1979 3x7" (Vinyl-On-Demand - 2019)

V/A - La Contra Ola - Synth Wave And Post Punk From Spain 1980-86

 Οσο συνεχιζονται οι εκσκαφες στα obscure 80s, τοσο η φαση θα μου θυμιζει το Τρελο Γουικεντ Στου Μπερνι. Οι εταιριες περιφερονται κουβαλωντας ενα πτωμα στους ωμους, το οποιο θα επρεπε να εχει θαφτει εδω και 30 χρονια. Ωστοσο δεν παραπονιεμαι, εχω ανακαλυψει τα οσα χαρη στις συλλογες τυπου Now That's What I Call Minimal Synth Volume Ταδε. 

 Στην περιπτωση της La Contra Ola, ξεθαβεται το DIY ρευμα της Ιβηρικης Χερσονησου, μιας σκηνης που αγνοουσα, περαν των τεραστιων Esplendor Geométrico, των Diseño Corbusier και των σαφως πιο pop, Oviformia SCI. Αναμεσα τους πεταγονται οι EBM αποπειρες των La Fura Dels Baus, το dark wave των Derribos Arias και η Pop Group-meets-Blurt-meets-ο,τι να ναι παρανοια των La T. Ομως ο πρωταγωνιστικος ρολος της συλλογης ανηκει στο γοητευτικοτατο ερασιτεχνισμο, φουλ στις σπαστες προφορες και στο ατσαλο sampling.

 An eye-opening compilation that showcases the spanish post punk scene, back at a time when the analog keyboards took over. Most of the acts deviate from their respective niche sound and they manage to strain an excess of ideas from their self-confined means. Somehow, the hummability of the tunes remain intact, even when the bands are frenetic or just plain weird. Of course the whole thing sounds dated, but that's exactly its charm.

La Contra Ola CD/2xLP (Les Disques Bongo Joe - 2018)

Yoko Ono - Plastic Ono Band

Μονο ❤.

 When it comes to Yoko Ono, you can't avoid the L word. You just can't separate them, they did everything together for fuck's sake, I mean, they were together even when they broke up for a while. And don't forget that you can't unsee the photo of their asses on the back cover of Two Virgins. But if you can get past the hippie crap and ignore all the cliches that taint her reputation for no reason, you come across a great body of work that paved the way for a broad range of expression in music. Just check Hijokaidan, Tunnel Canary, Sonic Youth, Harry Pussy. Even Deerhoof. Lol.
 Her debut bridged the gap between White Light/White Heat and No New York, while some parts of it make me swear that Ringo and Co listened the shit out of Amon Düül's Psychedelic Underground, with THAT voice on top. Nothing sounds like it and nothing will. You can bring your Junkos and your Diamandas as an example on the table, but I don't care. Yoko is the Queen Mother of Screaming and this album is her Revolver.  

Plastic Ono Band LP (Apple Records / Secretly Canadian - 1970 / 2016)

A.H. Kraken - Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12

 Οξεια καταστροφιτιδα απο τεσσερα ρεταλια που αφιερωνουν κομματια στον Kevin Costner και στη Gianna Michaels, διασκευαζουν D.A.F. και προφανως τρελαινονται για Brainbombs. Οι Γαλλοι A.H. Kraken ξυλοφορτωνουν τον ακροατη με το καλημερα, διαθετοντας το τακτ ενος μεθυσμενου Νεαντερταλ σε περιοδο αναπαραγωγης. 

 Οσο προσπαθεις να βρεις που οφειλουν το νευρασθενικο ηχο τους, αυτοι εχουν ηδη σοδομισει πεντεξι μουσικα ιδιωματα για να καταληξουν σε ενα δικο τους παροξυσμικο πραμα, που ενω δεν εχει riffs με τη κλασσικη εννοια του ορου, προλαβαινεις να κουνησεις το κεφαλι σχεδον ρυθμικα σα μινιατουρα Elvis κολλημενη σε παρμπριζ αυτοκινητου που σκαρφαλωνει κατσαβραχα σε γωνια 45 μοιρων, μεχρι να πανε στο επομενο ακομα πιο κατεστραμμενο κομματι. Δυστυχως δε ξερω γαλλικα για να μεταφερω την εντυπωση μου για τους στιχους, αλλα επιανα κατι ξεκαρφωτα putain, κατι merde, οποτε καταλαβαινομαστε. Ο δισκος βγηκε το 2008 και απο τοτε οι τυποι εξαφανιστηκαν. Λογικο και επομενο.

Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12 

LP&CD (In The Red - 2008)

Bourbonese Qualk - 1983-1987

 Κατι ανεξηγητο με κρατουσε μακρια απο τους Bourbonese Qualk, ενω διαθετουν ολα τα εχεγγυα για να ψαρωσω με μια μπαντα. Παραλληλη δραση με μεγαλα ονοματα, αναφορες στα υστερογραφα και στους αστερισκους της ιστοριας του ταδε ιδιωματος, σπιτικες παραγωγες και μια ανταγωνιστικοτατη ατζεντα, ανταξια των Crass. Ο μοναδικος ανθρωπος που επεμενε να ασχοληθω ηταν ο Mr. Schwarz, μεχρι που σταματησε να με συμβουλευει οταν ειδε πως το κεφαλι μου παραμενει αγυριστο. Τωρα το γυρισα στην αντιθετη κατευθυνση για να το χτυπησω στο τοιχο.

 Το 1983-1987 συλλαμβανει τον ηχο αυτης της κρουσης που ειναι τοσο ευρυς, ωστε αναδρομικα η ταμπελα industrial να φαινεται τοσο λιγη και αναγκαζομαι να επιστρατευσω τους ελαφρως πιο εκνευριστικους χαρακτηρισμους punk funk και proto-techno για να καταλαβαινομαστε. Αδιαμφισβητητα, τουλαχιστον τα μισα κομματια της διπλης συλλογης κινουνται πανω στον ηχο της Mix-Up περιοδου των Cabaret Voltaire, χωρις ομως αυτο να σημαινει πως η μπαντα δεν εχει χαρακτηρα, ιδιαιτερα απο το σημειο που σταματαει να αυτογκετοποιειται μεσα στα cut-ups και τα samples. Απο κει και περα, κολλανε πανω σου σα βδελλα με το Sweat It Out (το καλυτερο κομματι που δεν εγραψαν ποτε οι Skinny Puppy), το Pogrom -που εκλεψαν απροκαλυπτα οι Raime για περαιτερω obscure credit-, το Dream Decade με την Ike Yard παγωμαρα και το εκπληκτικα αγχωτικο Head Stop που ειναι φτιαγμενο για να μπαινει σε καθε mix του Secret Thirteen. Μοναδικη ελλειψη της συλλογης? Αυτο. 

Bourbonese Qualk 1983-1987 CD/2xLP (Mannequin - 2015)

Martin Hannett & Steve Hopkins - The Invisible Girls

 Θα υποκριθω πως δεν ειδα ποτε το εξωφυλλο-κακεκτυπο του Unknown Pleasures καθως και θα αρνηθω την υπαρξη των πεντε πρωτων κομματιων του The Invisible Girls, επειδη ειναι πολυ αερατα και αυτο το επιθετο πρεπει να χαρακτηριζει μονο παντελονια ιταλων πορνοσταρ και οχι τη μουσικη του Martin 'Zero' Hannett, του ανθρωπου που εκανε ακομα και τις ESG να ακουγονται σα να παιζουν μεσα στο πηγαδι των Joy Division.

  Το cd για μενα ξεκιναει επισημα με το Procession, δηλαδη τη συνεργασια των Invisible Girls με τη Nico. Ουσιαστικα το κομματι μεταφερει το Marble Index στα 80s, ανταλλαζοντας τα εγχορδα του Cale με ενα πλατο μακαβριων ηλεκτρονικων. Μετα παμε σε πρωτογονα drones, περασματα για αρχετυπικες wave μπασογραμμες, δυσοιωνοι παλμοι που θυμιζουν περισσοτερο Tangerine Dream παρα το καθε pinup του τοτε NME και χαρακτηριστικα τενεκεδενια drum machines αλα TG και Cabaret Voltaire. Οσο λοιπον ο Hannett κατεβαζε σιροπια και επινε το κωλο του, ανοιγε αθελα του δρομο για τους MBV και τους Seefeel ενω οσο επαιζε οπως στα πεντε γαμημενα πρωτα κομματια του cd, εδινε θαρρος στους Level 42. 

The Invisible Girls CD (Factory Benelux - 2015)

Tropic Of Cancer - Restless Idylls

 Τα 'Ανησυχα Ειδυλλια' της Camella Lobo δεν εκφραζονται με εκρηξεις. Δεν κλιμακωνονται ποτε. Ειναι κλειδωμενα σε ενα φαυλο κυκλο επαναληψης και κλειστοφοβιας, ουσιαστικα κλεμμενης απο το Faith, το Medusa και τις παραγωγες του Martin Hannett. Και ενω αποφευγουν την επιτυχημενη συνταγη των προηγουμενων 12ιντσων, καθ' ολη τη διαρκεια του album αιωρουνται πανω απο ενα διχτυ ασφαλειας preset μελαγχολικων βομβων.
 Με τις παραπανω παρατηρησεις, προσπαθω ματαια να εκλογικευσω το γιατι τρελαινομαι για το ντεμπουτο των Tropic Of Cancer. Θα επρεπε να εχω εκδηλωσει ανοσια η εστω να ειμαι πιο κυνικος απεναντι σε οτιδηποτε αυτοχαρακτηριζεται 'καταραμενο'. Η εφηβεια εχει περασει προ πολλου, αλλα απο τη στιγμη που θα πατησω play, η διαθεση μου κατρακυλαει. Και ολοι ξερουμε τι καταρα ειναι η αιωνια εφηβεια. 

Restless Idylls CD/LP (Blackest Ever Black - 2013)

V/A - Trevor Jackson Presents: Metal Dance 2

 Η αδιαπραγματευτη επιρροη του τριτου κυματος του industrial στο καθεστως των 4/4 ξαναυπογραμμιζεται απο τη Strut. Κατι σα το καταπτυστο 'να θυμουνται οι παλιοι, να μαθαινουν οι νεοτεροι' αλλα με vanilla bondage στο εξωφυλλο και με περισσοτερο στυλ, γιατι αν δε χορεψετε με στυλ, θα καταληξετε να χορευετε σαν εμενα οταν μεθαω. 

 Βεβαια η λιστα με τους συμμετεχοντες ειναι αρκετα εντυπωσιακη, με τους συνηθεις υποπτους να διαδεχονται σχεδον εναλλαξ τις εκπληξεις. Απο τη μπριζα των πρωιμων Ministry στις σιδηρογροθιες των Test Dept, απο τα νευρα των Skinny Puppy στην αλα Der Raeuber Und Der Prinz καιλα του Conrad Schnitzler, απο τα δερματινα παντελονια με 50 βαθμους Κελσιου των Front 242 στο αγχωτικο avant/punk/funk των Tuxedomoon, ετσι ωστε ο χορος να διατηρει αγερωχα τη φαση, χωρις ομως να λειπουν τα απαραιτητα μεθυσμενα παραπατηματα. Αν θυμαστε πασα λεπτομερεια απο το προηγουμενο βραδυ η δε πιεστηκατε να κανετε εμετο χωρις λογο, τοτε δε περασατε καλα. 

Trevor Jackson Presents: Metal Dance 2 CD/LP (Strut - 2013)

Swans - The Seer

 Δεος. Μονο αυτο μπορεις να νιωσεις μπροστα στην εξαντλητικη διαρκεια του The Seer. Καθε δευτερολεπτο του εχει λογο υπαρξης. Καθε λεπτο του καιει το δερμα του ακροατη. Καθε κομματι του διαβαζεται σαν αποσπασμα απο τη Βιβλο της Σαρκας της Εκκλησιας των Swans. Θα τη βρειτε σε χωρους κατανυξης απο 28 Αυγουστου. Ξεκινηστε το προσκυνημα απο τωρα. Οι απιστοι θα τιμωρηθουν παραδειγματικα.

Υ.Γ. Τα αποκρυφα κειμενα του Seer παραδωθηκαν στα γραφεια του Corrupted Delights σε καθεστως ακρας μυστικοτητας απο τον Αρχιερεα Kiwiknorr, τον οποιο και ευχαριστω δημοσια.

The Seer 2xCD (Young God - 2012)

Joy Division - Licht Und Blindheit

Dead Souls

Someone take these dreams away

That point me to another day

A duel of personalities

That stretch all true realities

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Where figures from the past stand tall

And mocking voices ring the halls

Imperialistic house of prayer

Conquistadors who took their shape

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Calling me

Calling me

Calling me

Calling me

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Licht Und Blindheit 7" (Sordide Sentimental - 1980)

Pelican Daughters - Fishbones And Wishbones

 Πλεον θεωρουμε δεδομενες τις μουσικες παρτουζες μεταξυ φαινομενικα ασυμβατων ιδιωματων αλλα ξεχναμε πως το δικαιωμα στο ομαδικο genre sex αποκτηθηκε απο το post punk. Τωρα ο καθενας περηφανευεται πως εχει η ξερει τη ταδε τοσο προοδευτικη μπαντα που παντρευει το black metal με το shoegazing και τη polka η το paisley underground με τα ηπειρωτικα μοιρολογια, περιφερομενος σα το Χριστοφορο Κολομβο που εχει πιασει το Παπα Βενεδικτο ΙΣΤ' απο τα αρχιδια.

 Για να μη βιαιοπραγησεις, βαλτον μπροστα στο 20 Jazz Funk Greats, στο Seven Songs, στο Υ, στο Desire. Ακομα και στο Fishbones And Wishbones των Αυστραλων Pelican Daughters. Αν παραμεινει με κλειστο το στομα, cool κ' ετσι, τοτε μπορεις να αυτοσχεδιασεις με τα δοντια του και τη σκουριασμενη ταναλια σου.

Fishbones And Wishbones LP (Forced Nostalgia - 2011)

Blackest Ever Black - She Died With Her Eyes Open

  Σε προηγουμενη αναρτηση ανεφερα πως το μεχρι τωρα εξαιρετικο label Blackest Ever Black καταπινει hype με τις χουφτες απο εντυπα και bloggers, με sold-out 12ιντσα απο το πρωτο γαμημενο 48ωρο, με support σε †Cut Hands ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ†, διατηρωντας ομως ανεπαφη τη χαρακτηριστικη σκατοψυχη αισθητικη του. 

 H πρωτη (και τελευταια) σκεψη που εσκασε στο μυαλουδακι μου κατα την ακροαση του She Died With Her Eyes Open ειναι πως τα πραγματα εξελισσονται πιο γρηγορα απο μια broadband. Θα παιξει επανασταση σε περιορισμενα downloads και δε θα προλαβω να τη κατεβασω. Γερασα. Πλεον ενα mixtape με Sutcliffe Jugend, Burzum, Nocturnal Emissions και Yellow Tears μαζι με 5-6 darkwave obscurities θεωρειται kewl. Ο συγχρονος πολιτισμος μου αφαιρεσε το αναποσπαστο δικαιωμα στη χαρα που εισπραττω οταν καποιος αγνωμονας με αποκαλει παιδοφιλο, ανωμαλο πρεζακια η εστω κατι τοσο ευφανταστο για τις μουσικες μου προτιμησεις. Ας ειναι. Μπορω να ζησω μ' αυτο. Ευκολα. Ειθε η Blackest Ever Black να ειναι το new black. 

She Died With Her Eyes Open CD-R (Blackest Ever Black - 2011)

Swans - We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head

 H ιδεα του live album σχεδον εξ' ορισμου βρισκεται πολυ κοντα στη κουλτουρα των Don't Look Back fests, των remasters και της αναθεωρησης χαμενων 'classics', με η χωρις εισαγωγικα. Κονσερβοποιημενη νοσταλγια περασμενων μεγαλειων για να θυμουνται οι παλαιοτεροι και να μαθαινουν οι νεοτεροι. Ειμαι καθετος στη γνωμη μου και θα την υπερασπιστω ακομα και μπροστα σε ενα υπογεγραμμενο, χειροποιητο, κομπλεξικα περιορισμενο live των Swans. 

 Τεχνικα, η μπαντα σκοτωνει. Ειναι πιο δεμενη και απο το γορδιο δεσμο του μυαλου του Gira. Συναισθηματικα, σαρωνει. Στο Sex God Sex ανατριχιαζα σα γαλοπουλα, στο The Apostate εβλεπα εικονες, στο Eden Prison σκουπιζα σαλια. 

 Κι ομως προτιμαω να φανταζομαι. Δε θελω να εχω αμεση προσβαση σε ολο αυτο. Δε θελω να ανασυρω ενα μυθο με το πατημα ενος κουμπιου ακομα και αν αυτη η δυνατοτητα μου προσφερεται απο το ιδιο το group. Ειμαι ρομαντικος. Εξακολουθω να πιστευω πως ο δημοσιος ευνουχισμος αποτελει μια καλη ιδεα. 

We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head 2xCD
(Young God - 2012)

Minimal Compact - s/t

To Get Inside 

You're standing on your own

To get inside

You wonder what went wrong

To get inside

It's aching wall to wall

To get inside

And spring has turned to fall

To get inside

You're crying then you laugh

To get inside

This feeling cuts in half

To get inside

You call this place a home

To get inside

No furniture nor form

To get inside

Minimal Compact 12" (Crammed Discs - 1981)

Little Fyodor - Boyd Rice Presents: The Very Best Of Little Fyodor's Greatest Hits!

 Για το Boyd Rice, το rock'n'roll πεθανε τη στιγμη που σοβαρευτηκε, εμαθε τεταρτο ακορντο και προβληματιστηκε με κατι παραπανω απο τις αρχικες του προθεσεις. Το εφηβικο sex εγινε συζυγικος ερωτας, τα ναρκωτικα συνταγογραφηθηκαν, η ιδια η μουσικη εγινε επαγγελμα. 

 Ετσι εξηγειται το ενδιαφερον του Rice για το παρανοικο προσωπο του Little Fyodor. Ο συνονοματος του Dostoyevsky νομιζει πως παιζει νευρασθενικο post-punk τυπου Devo και Talking Heads, αλλα αυτο που μοιραζεται μαζι μας ο Boyd ειναι ο,τι πιο παρτα εχει συμβει στο rock'n'roll απο το καιρο των Trashmen. 

Boyd Rice Presents: The Very Best Of Little Fyodor's Greatest Hits! CD
(Discriminate Audio - 2005)